Prolog

Wszyscy odeszli. Zostałam sama. Najgorszy okres w moim życiu zaczął się kilka miesięcy temu, przeszło pół roku Może znaczne od początku.  Mój tata od zawsze był bardzo, a nawet jeszcze bardziej wymagający. Mam brata starszego ode mnie o dwa lata, a i tak skończyłam szkołę tylko rok później od niego i to dlatego, że dyrektor szkoły nie zgodził się przeniesienie mnie z kl. 1 gim. do drugiej. Razem z bratem mieliśmy tego dość. Gdy miałam 15 lat wstąpiłam z nim go gangu mojego kuzyna. Wszystko powoli się układało poznałam tam chłopaka, najlepszego przyjaciela, kuzyna i nauczyłam się sama sobie radzić. W swoje osiemnaste urodziny mój kochany brat uciekł z domu. Zostawił mnie samą. Był dla mnie wszystkim, ogromnym wsparciem i tak po prostu odszedł. Od tamtej chwili go nienawidzę, nie mogę mu wybaczyć, że zostawił mnie samą z rodzicami. Oni nigdy nie pawali do nas ogromną miłością. Kochali nas i to bardzo, ale nie umieli tego okazywać. Zastał mi tylko Sam, Harry i David. Byli dla mnie wszystkim, a w szczególności David. Był moim chłopakiem, promyczkiem na lepsze jutro. Byłam z nim prawie dwa lata. Kochałam go nad życi, które mogłabym za niego oddać, zresztą z wzajemnością. Pamiętam wszystko z nim związane, każdą chwilę, każde kocham cię, każdy pocałunek, każdy gest, randkę, słowa, sposób bycia, jego całego. Kilka miesięcy temu, dzień po moich urodzinach David zmarł. Chciał wygrać dla mnie wyścig. Wiedziełam, że to zły pomysł, ale on nie dawał za wygraną. Miałam racje. Stracił panowanie nad kierownicą i spadł z klifu. Zmarł na miejscu. Była ponad połowa czerwca, dokładnie 23. Nigdy nie zapomnę tego dnia. Za półtora mieciąca miałam skończyć szkołę, ale mój stan psychiczny na to nie pozwalał. Zamknęłam się w sobie, z nikim nie rozmawiałam. Rodzice nie wiedzieli co się tak naprawdę stało. Chyba by mnie wyrzucili z domu za ten gang. '' Wróciłam do żywych" dopiero po nowym roku. Dowiedziałam się, że Harry zmienił gang i zamieszkał w Seaford razem z Jerrym. Nawet nie wiem czy dałabym radę widzieć codziennie w nim Davida. Stałam się inną dziewczyną. Byłam zastępcą szefa gangu. Swobodnie mogłam powiedzieć, że jest mój. Uwielbiałam sytuacje w których ktoś mówił, że jestem taką samą suką jak David. Kochałam te wszystkie porównanie do niego. Sam zastąpił mi brata. Wszystko powoli zaczęło wracać do normy i wtedy znów zaczęło się sypać. Moi rodzice mieli wypadek samochodowy, zginęli na miejscu. Oczywiście skurwiel, który go spowodował przeżył. Ponieważ jestem niepełnoletnia początkowo zamieszkałam w domu dziecka. Spędziłam tam może z dwa tygodnie, bo sąd znalazł mojego ukochanego braciszka. Czujęcie ten sarkazm? Stwierdził, że dla "mojego dobra" mam z nim zamieszkać. Oczywiście Jerry zgodził się jak gdyby nigdy nic. Czy go do końca pojebało?! Nie chcę znowu oglądać jego krzywej mordy. Dzisiaj jest pierwszy marca. Wszystkie spakowane (pod przymusem) walizki spoczywają w luku bagażowym. Na lotnisku pożegnał mnie Sam i kilku członków gangu "Pająka". Ja pierdole kto wymyślił tą nazwę?!?! No to nic czas pokazać, że jestem silna, że nie mam słabości. Wykluczając Davida. On zawsze był, jest i będzie moją słabością to, że wróciłam do "normalnego" życia nie znaczy, że o nim zapomniałam. Jest w moim sercu i zawsze tam zostanie. Tylko chyba zaczynam się godzić z tym, że nic mi go nie zwróci i najwyraźniej tak musiało być.
---------------------------------------------------------------------------------------------
No i jest prolog. Jak wam się podoba? Nie ukrywam, że mi bardzo. :-) 
Wiem, że jakiś czas mnie nie było, ale chciałam zrobisz sobie krótką przerwę, pomyśleć jeszcze raz nad historią, zrobić ogólny zarys i tak dalej.
Myślę, że przekona się do mnie więcej osób.
KOCHAM WAS MISIAKI <3
3 kom.= rozdział